U mag het best weten, soms heb ik een blogdip. Dan twijfel ik aan nut en noodzaak van het schrijven van deze blogs. Al meer dan twee jaar loop ik hier te zwoegen en te leuren met mijn stukjes. En ondertussen gaat de gaswinning gewoon door en komt Rutte hier een beetje mooi weer spelen. Worden er vouchers uitgedeeld alsof het snoepjes zijn, maar wel met een giftige inhoud. En wordt de bestuurlijke spaghetti nog oneetbaarder door alwéér een nieuwe club: de Onafhankelijke Commissie Schade (OCS).
Hoop ik dat ik door mijn blogs hier wat aan kan veranderen? Ja, natuurlijk hoop ik dat. En nee, ik snap ook wel dat het zo niet werkt. Dus waarom blijf ik dan schrijven, vraag ik mezelf soms vertwijfeld af. Het eerlijke antwoord is, ik schrijf omdat ik niet anders kan. Omdat ik een uitlaatklep nodig heb voor alle ellende die er op me af komt. Aardbeving nummer zoveel, geruïneerde monumenten, woordentovenaar Rutte, dwarsliggend EZ, niet-dwarsliggend EZ, de zoveelste kamervraag over het Groninger gas enz. enz.
En ik schrijf voor u, beste mede-Groninger. Ik schrijf om u te informeren, een hart onder de riem te steken, te laten weten dat u er niet alleen voor staat, te troosten, aan te moedigen. Door voor u te schrijven schrijf ik ook voor mezelf. Door u aan te moedigen, moedig ik ook mezelf aan. Door u te troosten, troost ik ook mezelf. En met uw reacties op mijn blogs steekt u, op uw beurt, weer een hart onder mijn riem.
Zo werken we toch mooi samen aan een bevingsvrije toekomst voor Groningen. En dát heeft pas echt nut en noodzaak.
Leestip in de Correspondent: Verzet je en hou vol, het verliezen van hoop is geen optie
Aardbevingen in Groningen 
Ik ben een actieve lezer van de blog. Ik vind er steun, put er kracht uit, voel de boosheid en cynisme, voel het verdriet, maar moet er soms ook om lachen. Dat laatste vind ik zeker niet onbelangrijk.
Dus ga alstublieft door. Lieve groetjes, Henny
LikeLike
Ik ga door, met af en toe een blogdip. Dank je wel voor je fijne reactie.
LikeLike
Als je het kunt volhouden blijf dan alsjeblieft schrijven, het helpt namelijk wel degelijk! Het duurt wel lang en er zouden meer mensen moeten delen en retweeten en daar ook wat vaker “pakkende” citaten bij moeten zetten, maar post voor post breidt de inkvlek zich uit en haken er meer mensen aan. Ik ben daar 1 van, door jouw posts en die van N Marié en doe nu actief mee om het onder de aandacht te brengen. Als we de krachten echt nog meer gaan bundelen gaat dat volgens mij echt helpen. Sterkte!
LikeLike
Dank je wel Rolien. Ik blijf geloven in “het water zal de stenen breken”. Fijn dat je meedoet.
LikeLike
Ik lees mee en leef mee.
Bemoedigende groet uit Amsterdam
LikeLike
Volhouden Ingrid! Ik moet steeds aan JP Sartre denken. Niet handelen is ook een keuze waar je verantwoordelijk voor bent. En ik hoop op de dag dat al die mannen in pakken die niet handelden of ter beschadiging van Groningen en de Groningers handelden ter verantwoording worden geroepen. Of door de rechter persoonlijk aansprakelijk gesteld, nog beter.
Voor mij is zwijgen, niets doen, geen optie en ik waardeer je blogs heel erg. Glashelder. Kunnen zo als bewijsstuk mee in de hopelijk komende rechtszaak. Iets van recht moet overeind blijven in deze bananenmonarchie.
LikeLike
Ja, we zullen doorgaan. Als niemand meer verwacht dat we weer doorgaan (Ramses Shaffy).
LikeLike