De wassen neus van het nieuwe schandeprotocol

Het regent en het is bijna 1 juli. Dus de hoogste tijd om me te verdiepen in het nieuwe schadeprocotol van de NCG. RTVNoord heeft het geheime concept in handen gekregen en gepubliceerd. Waarvoor mijn hartelijke dank.

Vanaf 1 juli wordt de schade, ontstaan door de gaswinning, anders afgehandeld dan voorheen. Beter, sneller, transparanter en vooral: op afstand van de NAM. Nou, dat belooft wat.
shameless-2362307__340
Allereerst is dit concept 33 pagina’s lang. Het vorige protocol, van november 2016, was 23 pagina’s. Niet transparant genoeg kennelijk, dus moest ie langer.

En er is een nieuwe commissie bijgekomen: de Onafhankelijke Commissie Schade (OCS). Onafhankelijk van wie? Ik heb eerlijk gezegd geen idee, want de NCG stelt de commissie aan en diezelfde NCG hoort bij Economische Zaken en die hoort weer bij de NAM.

De contra-expert verdwijnt. De Arbiter mag blijven, maar is nu in beginsel ook bindend voor de bewoner en dat was ie in het vorige protocol niet. Moeten we hier blij mee zijn?

Verder staan er veel vage zinnen in, over het ‘impactgebied van een aardbeving’, over de ‘juridische causaliteit en achterstallig onderhoud’, over de -voor ons zeer negatieve- uitkomst van de ‘proef buitengebied‘ waarop dit protocol gebaseerd is (OMG!) en nog veel meer vaags en verontrustends.

Dit is geen nieuw schadeprotocol, dit is meer van hetzelfde en dan nog slechter dan voorheen. Dit is een schandeprotocol en niets anders.

 

Nut en noodzaak van bloggen

U mag het best weten, soms heb ik een blogdip. Dan twijfel ik aan nut en noodzaak van het schrijven van deze blogs. Al meer dan twee jaar loop ik hier te zwoegen en te leuren met mijn stukjes. En ondertussen gaat de gaswinning gewoon door en komt Rutte hier een beetje mooi weer spelen. Worden er vouchers uitgedeeld alsof het snoepjes zijn, maar wel met een giftige inhoud. En wordt de bestuurlijke spaghetti nog oneetbaarder door alwéér een nieuwe club: de Onafhankelijke Commissie Schade (OCS).

Hoop ik dat ik door mijn blogs hier wat aan kan veranderen? Ja, natuurlijk hoop ik dat. En nee, ik snap ook wel dat het zo niet werkt.  Dus waarom blijf ik dan schrijven, vraag ik mezelf soms vertwijfeld af. Het eerlijke antwoord is, ik schrijf omdat ik niet anders kan. Omdat ik een uitlaatklep nodig heb voor alle ellende die er op me af komt. Aardbeving nummer zoveel, geruïneerde monumenten, woordentovenaar Rutte, dwarsliggend EZ, niet-dwarsliggend EZ, de zoveelste kamervraag over het Groninger gas enz. enz.

love-927770__340En ik schrijf voor u, beste mede-Groninger. Ik schrijf om u te informeren, een hart onder de riem te steken, te laten weten dat u er niet alleen voor staat, te troosten, aan te moedigen. Door voor u te schrijven schrijf ik ook voor mezelf. Door u aan te moedigen, moedig ik ook mezelf aan. Door u te troosten, troost ik ook mezelf. En met uw reacties op mijn blogs steekt u, op uw beurt, weer een hart onder mijn riem.

Zo werken we toch mooi samen aan een bevingsvrije toekomst voor Groningen. En dát heeft pas echt nut en noodzaak.

Leestip in de Correspondent: Verzet je en hou vol, het verliezen van hoop is geen optie