Gelukkig zit er een uitknop op mijn tv. Die had ik hard nodig toen ik langs de tv-serie ‘Als de dijken breken’ zapte. ‘Ik hou van Holland’ overleefde de stortvloed van kijkers maar ternauwernood, las ik later in de krant. Ik behoorde niet tot die kijkers, want ik had al op de noodknop gedrukt. Ik kon het niet aanzien.

Ik heb nooit een watersnood meegemaakt gelukkig, dus daar ligt het niet aan. Ik ben dol op spannende series, dus ook dat is het punt niet. Ik woon niet in de Randstad, dus ook daar kan het niet aan liggen. Ho stop, wacht even.

Wat zeg ik nu, daar ligt het niet aan? Daar ligt het  wél aan. Woonde ik in de Randstad dan wist ik mij beschermd door superstormbestendige dijken en duinen. Dan was ‘Als de dijken breken’ voor mij ook fictie, lekkere ontspanning op de zaterdagavond.

Ik woon in Groningen, vlakbij de waddenkust. Daar bevinden zich dijken die nog niet superstormbestendig zijn. Want in Groningen zijn aardbevingen en daarom moet eerst onderzocht worden hoe je een dijk op een aardbeving voorbereidt (stutten?). Het is natuurlijk weggegooid geld als de dijk een megastorm overleeft en vervolgens door een aardbeving instort.  En dat er hier al zoveel geld weggegooid wordt, was vorige week volop in het nieuws.

Kijk ik naar ’Als de dijken breken’, dan kan ik mijzelf niet geruststellen met de gedachte: het kan hier niet gebeuren, want de dijken zijn super veilig. Het is voor mij geen fictie, het is angstaanjagende realiteit. Daarom geen overstromingen voor mij op de zaterdagavond. Gelukkig zit er een uitknop op mijn tv.

Konden we de gaswinning ook maar uitzetten.