Drie kleinere bevingen* na elkaar zijn al erg genoeg, maar de vierde en ergste beving was het wegsturen van Liesbeth van Tongeren door haar eigen partij GroenLinks.

Liesbeth van Tongeren vertegenwoordigt voor mij het menselijke gezicht van de politiek. Zij vertegenwoordigt de burgers, zoals bijna geen ander dat doet. Of het nu om de problemen in Groningen of elders gaat, ze staat er! Vaak letterlijk, altijd figuurlijk.

De afgelopen jaren heeft ze zich een dossiertijger getoond, ze weet ALLES over de gaswinning en de ellende die het veroorzaakt.  Ze praat met ons en ze luistert als de beste. En ze dóet iets met wat ze hoort, ze stelt Kamervragen, gaat het debat aan en geeft niet op. Ze vecht voor Groningen, ze is een echte volksvertegenwoordiger.

Als je een parlementslid met zoveel kwaliteiten wegstuurt, verlies je als partij je geloofwaardigheid. En wat zegt dit over de achterblijvende leden van GroenLinks? Ik vrees het ergste.

Mijn vertrouwen in de politiek was al wankel, maar door deze klap is het met de grond gelijk gemaakt. Stutten helpt niet meer.

* ^{drie bevingen op 20 november:
– 15.20 uur: 1.0 in Ten Post
– 17.58 uur: 1.2 in Garrelsweer
– 18.57 uur: 1.6 in Oosterwijtwerd}