Over roeptoeters en geldwolven

Afgelopen weekend waren er drie aardbevingen, waarvan twee in Westeremden. Weer zijn de bewoners opgeschrikt en weer is er schade. Zo gaat het al jaren in Groningen en zo zal het nog jaren doorgaan, ook als de gaskraan dichtgedraaid is.

Over dat laatste is op het moment veel te doen. Jan en alleman roept om het hardst dat de gaskraan open moet blijven(de Mijnraad). Dat we in Europa vanwege de oorlog met Oekraïne geen Russisch gas meer moeten kopen en dat het daarom zonde is aardgas in de Groninger bodem te laten zitten in plaats van het te verkopen aan Duitsland. Dat de Groningers ruimhartig gecompenseerd moeten worden (voor wie in sprookjes gelooft) en dat…

Het lijkt wel alsof de oorlog in Oekraïne een vrijbrief is voor lieden die het altijd al onzin hebben gevonden, dat gezeur en gemekker van ‘die’ Groningers over de scheurtjes in hun huizen, en die aardbevingen van niks. Kijk naar landen als Japan en Indonesië, daar heb je pas aardbevingen, daar vallen doden bij. Stelletje aanstellers zijn het in Groningen.

We zijn hier wel wat gewend aan schofferingen. Maar toch vind ik het deze keer extra schokkend dat onze veiligheid weer weggestreept wordt tegen belangen die ‘zwaarder’ wegen. Als die belangen het redden van de levens van de Oekraïners zou betreffen, kon ik dat nog begrijpen. Maar daar gaat het de roeptoeters en geldwolven van deze wereld niet om. Ze willen er vooral zelf warmpjes bij zitten. Ikke, ikke, Groningen kan stikken. En Oekraïne ook.

Wiebes’ wondere werkelijkheid

live-1003646_1920Je maakt een jaarlijkse risicoanalyse en neemt daarbij een rekenmodel als uitgangspunt. Een rekenmodel van de NAM, maar dat terzijde. Je verzamelt wat gegevens en zet de computer aan het werk. De uitkomst maakt je blij: Er zijn in Groningen geen gebouwen meer met een verhoogd risico op instorting bij een zware aardbeving. Je maakt een vreugdesprongetje, want je had het al voorspeld: hoe minder gaswinning, hoe minder huizen er versterkt moeten worden.

Weer terug op aarde valt je oog op de zin: Het model berekent niet of een huis veilig is. Je baalt als een stekker, dit is niet het nieuws waarmee je in Groningen aan kunt komen, ze zien je zowiezo liever gaan dan komen. Wat nu? Je vraagt Rinske Wieman, je woordvoerder Groningen, om raad. ‘Leg de nadruk op het feit dat er geen huizen meer instorten. Dan zijn die mensen zo blij dat ze niet meer luisteren naar wat je daarna nog zegt’.

Tevreden ga je ’s avonds naar huis. Je hebt de werkelijkheid voor de zoveelste keer naar je hand gezet. Toch… meneer Wiebes?

 

 

Wat moet ik vragen?

Gisteravond liep ik even binnen bij de inloopbijeenkomst van het SodM (Staatstoezicht op de Mijnen) in Loppersum. Eerst passeerde ik het standje van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat, dat heb ik links laten liggen. Twee medewerkers van het SodM stonden voor mij klaar, we begonnen met een lekker kopje thee. Als opwarmertje vroeg ik: “Dit is de vierde bijeenkomst die jullie organiseren, wat is tot nu toe de meest gestelde vraag”?

question-mark-2405202_1280‘Wat moet ik vragen?’, was het antwoord. Ik viel even stil, want hier had ik zelf ook mee geworsteld. In de brei van cijfers, jaartallen, risicoberekeningen, aantallen te versterken huizen en mogelijke doden na een zware aardbeving, raak je het spoor volkomen bijster. En dan roept bovendien de Mijnraad weer wat anders dan het SodM en neemt Wiebes vervolgens een concept-gasbesluit waaruit blijkt dat hij naar niemand luistert. Er zijn om mindere redenen mensen uit hun dak gegaan.

Daar had ik effe niet zo’n zin in, want mijn dak is al niet meer zo stevig. Daarom had ik toch een vraag bedacht, niet over cijfers en prognoses maar over onze veiligheid. “Zijn we in Groningen eigenlijk wel veilig nu Wiebes niet luistert naar het advies van het SodM?” Het antwoord laat zich raden. Misschien had ik toch beter geen vraag kunnen stellen.

 

 

 

 

Een welkome aardbeving?

Ik moet bekennen dat ik de afgelopen weken wel eens dacht: we hebben een aardbeving nodig. Niet te zwaar en niet te licht, maar wel met landelijke uitstraling. Een rare gedachte misschien, want ik heb mijn buik vol van aardbevingen. Maar waar ik een nog grotere hekel aan heb, is als er mooi weer wordt gespeeld over onze hoofden heen. Wiebes die zegt dat het hier veiliger wordt, doordat er een ‘plan voor afbouw’ van de gaswinning ligt. Aan een plan heb je pas iets als het uitgevoerd wordt.

Schermafdruk 2018-04-14 14.59.00“Het is helaas niet uit te sluiten dat de seismiciteit in Groningen escaleert ………” schrijft het SodM gisteren nog in een brief aan de regering. De Groninger bodem onderstreept dit, daar was ie dan, een aardbeving die het grote nieuws haalt, o.a. bij de NOS,  de NRC, de Telegraaf, op Nu.nl.

Voor de duidelijkheid, een aardbeving meemaken is niet leuk. Maar wat moet dat moet. Hier was een statement nodig, een statement van de Groningse aarde. De grond is na vijftig jaar gaswinning zo instabiel als een drilpudding en zo gevaarlijk als drijfzand.

Tot nu toe komt Wiebes niet verder dan ‘plannen’ maken, terwijl onze huizen en onze levens krakend en kreunend instorten. Daarom was wat mij betreft deze aardbeving welkom. Schudt Wiebes maar wakker, want hij woont hier ook, mentaal gezien dan.

 

 

 

In Groningen wonen geen ezels

Met veel bombarie is Nederland onlangs verteld dat de gaswinning in Groningen afgebouwd gaat worden. ‘Hoera’, riep gans het land, dat probleem is opgelost. ‘Eerst zien, dan geloven’ riepen de Groningers in koor. En dat roepen we niet voor niets, want er zijn ons al zoveel wortels voorgehouden, dat we ezels zouden zijn als we dit zomaar zouden geloven.

Het jaar 2030 is nog heel ver weg, als je al sinds 2012 zit te wachten op een veiliger huis. Als je al tien inspecteurs, vijf constructeurs, twintig rapporten, vier woonbegeleiders, en drieduizend NAM-smoezen verder bent en je kinderen niet meer in hun eigen bed durven te slapen, want er zitten zulke grote scheuren in het plafond. Of als je al drie jaar in een container woont ter grootte van een kippenhok, en de NAM zijn handen van je afgetrokken heeft, en ook de gemeente de andere kant op kijkt.

donkey-2996965_1920En dat dan vervolgens Wiebes zegt dat je huis misschien, waarschijnlijk, vrijwel zeker toch niet veiliger gemaakt gaat worden. Want de gaswinning gaat naar beneden (wanneer?) en daardoor wordt je huis vanzelf veiliger (herstellen scheuren zichzelf?).
Wiebes: “Ik zou verbaasd zijn als er ook maar één Groninger is die het goed vindt dat zijn huis wordt platgegooid of versterkt als dat niet nodig is”.

Niet nodig, meneer Wiebes? De aardbevingen gaan gewoon door hoor, gisteren was alweer de 31e beving van dit jaar en het einde is nog lang niet in zicht, ook na 2030 niet.

Dus de vraag is: wie is hier de ezel?