Teveel nieuws, teveel narigheid, teveel leed. Ooit heeft iemand tegen me gezegd: jij behoort tot de dunhuidigen. En ja, dat klopt, ik heb een dunne huid. Ik wens mezelf wel eens een dikkere, maar ik moet het met deze doen. Ik vind dat niet erg, want dit is mijn huid en daar ben ik blij mee. Maar als er zoveel en zo langdurig groot leed op me afkomt en ik ook door datzelfde leed getroffen ben, dan wordt het me wel eens te veel. Dan komen er barsten in mijn huid.
De leugens, de smoezen, de vernieling, de neprapporten, de geldzucht, de uitbuiting en het disrespect zijn langzaam onder mijn huid gekropen, geslopen eigenlijk. Eerst had ik het niet door, te druk met de strijd. Toen kwam er een moment dat ik brak, maar ook weer opstond. Er kwam een volgend moment en nog een. Ik zag scheurtjes in mijn huid verschijnen. Barsten van ellende en geschaad vertrouwen. In de overheid ver weg in Den Haag, maar ook in de overheid dichtbij. NCG Alders die de kant van de NAM kiest. Groningse burgemeesters die zich slechte burgervaders tonen. Wethouders die de ernst van de vernieling van ons cultureel erfgoed niet inzien. Hoeveel erger kan het nog worden?
Ik doe daarom een stapje terug, maar maakt u zich geen zorgen. Ik blijf bloggen, want zonder kan ik niet. Ik neem wel afscheid als redactielid van Houd Groningen Overeind, want ik moet mijn huid laten helen. Ik hoop dat mijn plek daar door anderen overgenomen wordt. We gaan door: het water zal de stenen breken!
Het water zal de stenen breken
Gedicht van Michelle Najlis
Wanneer alles diep van binnen pijn doet
En je alleen, tegenover je eigen beeld,
Ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels
Wanneer de dingen voor je schaduw wijken
Wanneer je woord dat van een ander lijkt
En je hartslag uit je lichaam vlucht
Wanneer je handen ver van je weg zijn
En je de afdruk van je voeten niet herkent
Wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
Wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkant
Ga dan
Als de zalm
Tegen de stroom in
Met alle razernij van je woede
Wanhoop niet
Het water zal de stenen breken
Aardbevingen in Groningen 