Ik schreef al eerder over de vergoeding van immateriële schade in het Groninger gaswinningsgebied (Smartelijk geld, De prijs van mijn leed). Het blijkt ingewikkelde materie te zijn. Zo ingewikkeld dat er door het Instituut Mijnbouwschade Groningen een ‘leertraject’ voor opgestart is in de vorm van een pilot. En omdat het zo ingewikkeld is, is er ook nog een Webinar Immateriële Schade gehouden.

Mijn conclusie na het volgen van het webinar: ja, het is ingewikkeld maar vooral omdat het ingewikkeld gemaakt is. Op zich is het simpel: stel er leven 100.000 mensen boven het Groninger aardgasveld. Al deze mensen hebben te maken met aardbevingen, bodemdaling, scheuren in hun huis, onveiligheid, schrik, angst, onmacht, relatiebreuken, bange kinderen en stress, heel veel stress. Geef al deze 100.000 inwoners een gelijke vergoeding voor het leed dat ze al jaren meemaken en nog mee zullen maken. Maak geen onderscheid tussen mensen, want iedereen zit in hetzelfde bootje. Betaal iedereen een vorstelijk bedrag en doe er nog een mooi bosje bloemen bij.

Hou het simpel betekent: huur geen juristen, psychologen of sociologen in. Ga niet neuzelen over erkenning, genoegdoening, herstel van vertrouwen. Maak ook geen website waar je als bewoner een half uur bezig bent met je gegevens checken, je vervolgens een kopje koffie kunt gaan drinken om daarna op de knop verzenden te drukken (citaat van een van de sprekers). En vooral: vraag mensen niet om hun persoonlijk leed nog eens door te kauwen, want als er iets ziekmakend is, is het dat wel.

Vraag geen vertrouwen, maar geef het. Vergoed het aangedane leed, zonder rompslomp. En laat het aan de bewoners over wat dit voor ze betekent: erkenning, genoegdoening of herstel van vertrouwen. Simpel toch?