Vanaf het terrasje aan het Damsterdiep heb ik uitzicht op de ‘hangende keukens’, de boven het water hangende keukens waar Appingedam bekend om is. De middeleeuwse huizen zijn met liefde en zorg gerestaureerd. Aan ‘mijn’ kant van het water kijk ik uit op de achterkant van een middeleeuws huis. De muur staat zwaar in de vergrijsde stutten, een teken dat hij al jaren wacht op herstel.

Ik zie hier de bescherming én de vernieling tegelijkertijd. In Groningen willen we ons cultureel erfgoed herstellen en bewaren voor de generaties na ons. Door de jarenlange gaswinning is veel erfgoed beschadigd, soms zelfs afgebroken. De NAM heeft lak aan de historische betekenis. Stutten, oké. Herstellen, te duur.

De eerste toeristen varen alweer in een rondvaartbootje langs. Ik hoor de gids uitgebreid vertellen over de keukens. De camera’s klikken om het thuisfront te laten zien wat ze missen. De gids negeert de gestutte muur die wacht op zijn einde. De hangende keukens laten een traan.