“Groningen is te lief. Wat ontbreekt is leiderschap en vechtlust. Bestuurders moeten zich niet laten masseren door partijgenoten van regeringspartijen. Bestuurlijke diplomatie is nuttig maar op de beslissende momenten moet Groningen het mes dwars in de bek hebben”.

Aldus Johan de Veer in een opiniestuk in het Dagblad van het Noorden. Wat een prachtige uitdrukking, het mes dwars in de bek hebben. Dat is wel wat anders dan met meel in de mond praten, iets waar de politici in Den Haag dol op zijn. Ook minister Wiebes, die zo voortvarend begon en al snel aan het fabuleren is geslagen. Hij fantaseert en verzint er lustig op los: “Groningen is nu veiliger, doordat we straks de gaskraan dichtdraaien”. Doei.

Ik denk wel eens, ben ik niet te lief, te beleefd, te netjes, te diplomatiek? Misschien wel, maar in je eentje met je vuist op tafel slaan, heeft niet veel effect. Daarvoor moet je met meer zijn, veel meer. Wat let ons, bestuurders en bewoners, om  het mes dwars in de bek te hebben, we hebben toch niets meer te verliezen? En we zijn het wachten toch meer dan zat? Ze kunnen daar in Den Haag allemaal de klere krijge, toch?

Nou dan.