De laatste tijd is er weinig goeds te melden over Groningen. De schadeafhandeling ligt al maanden stil en in september hebben we alweer 4 aardbevingen gehad. Daarom ben ik zo ontzettend blij met het Nederlands Juristenblad. Daarin staat een puik artikel: ‘Publieke regie’ in Groningen: Publiekrechtelijke schadeafhandeling en het vertrouwen in de overheid’. Mijn hart maakte een sprongetje tijdens het lezen. Is er dan toch een weg uit de duisternis?

Dit plaatje komt u vast bekend voor. Zo ziet de huidige schadeafhandeling eruit, een sprekend voorbeeld van ‘door de bomen het bos niet meer zien’. Ook wel ‘bestuurlijke spaghetti’ geheten. Zoekt u de burgers van Groningen, dan vindt u die linksonderin. Bovenin is het het drukst. Zo is duidelijk te zien wie het voor zeggen hebben in Groningen, namelijk de NAM en het Ministerie van Economische Zaken. Niet de lokale overheden en zeker niet de bewoners.

De schrijvers van het artikel (Georgina Kuipers & Michiel Tjepkema) zien dit ook en zijn er eens goed voor gaan zitten. “Dit moet anders”, zeggen ze en wij Groningers zeggen het met hen. Ik waag me niet aan een samenvatting van het artikel, dat kunnen ze zelf het best.

Nederland Juristenblad − 1-9-2017 − Afl. 29 p. 2067

Weg met de bestuurlijke spaghetti, weg met de Nationaal Coördinator Groningen, weg met het traineren en ontkennen door de NAM, weg met jarenlang ‘van het kastje naar de muur’ tot je schoenzolen versleten zijn, weg met rechteloosheid en ongelijke behandeling, weg met tranen van frustratie, weg met het CVW, weg met Witteveen en Bos, weg met  …….

Wat overblijft is blijdschap. Zie ik daar een sprankje licht aan het einde van de tunnel?