Er zeurt in mij iets door over het project ‘Verdwenen Groningen’. Een database maken van door de gaswinning gesloopte woningen is een goed idee. Het maakt zichtbaar wat verloren is gegaan. Er wordt een digitaal monument ter nagedachtenis opgericht, zodat ze niet vergeten worden. Dat is mooi, dat is respectvol.

Maar….. in een digitaal monument kun je niet wonen. Bovendien is een monument bedoeld ter nagedachtenis aan iets wat al gebeurd is. Wat achter de rug is. Daar is in Groningen geen sprake van. We staan pas aan het begin van de ‘grote sloop’. Er gaan nog honderden, misschien wel duizenden panden plat. En door het versterken van huizen ontstaat er een soort eenheidsworst. De authentieke details die onze huizen zo eigen maken gaan verloren. Omdat het winnen van aardgas boven alles gaat.

voor de versterking

na de versterking

We kunnen en we moeten dit vóór zijn. Nu kan het nog, want de versterkingsoperatie gaat in slakkengang en de sloop van huizen roept steeds meer weerstand op. Maar gelukkig is daar het fantastische initiatief van het tijdschrift Noorderbreedte. Goffe Jensma, hoofd van het Groninger Bureau voor Taal en Cultuur, doet hierin een oproep om mee te doen aan het behoud van dat wat ‘Typisch Gronings’ is.
“Opdat de bestuurders, ingenieurs en architecten die de bevingsschade herstellen daar rekening mee houden”. 

Ondersteun alsjeblieft allemaal dit initiatief en laat de redactie van Noorderbreedte weten wat voor jou ‘Typisch Gronings’ is. Groningen móet behouden blijven!

Bron foto’s: Libau.