“Ik keek naar de Groningse vlaggen, wapperend boven de hoofden, naar spandoeken en protestborden – ‘860 dagen onrust’, ‘78.000 huizen kapot, regering schaam je rot’ , ‘woest, woester, verwoest’, en zag de stille gezichten eronder. Dit was geen luid volk, geen volk van geoefende actievoerders, dit waren mensen die zich bijna geneerden hier te moeten staan. Maar er was niets anders meer. (…..) Er zijn in dit stille, gesloten land vele tranen gevloeid, de bevingen zijn doorgetrild niet alleen in de muren van huizen, boerderijen en kerken, maar tot in het hart van de bewoners.”

Dit schreef Wim Boevink vorige week in Trouw, de dag na de Fakkeltocht. Woorden die ik sindsdien met me meedraag. Het geeft zo treffend weer waarom we daar stonden, met zijn 5.000-en. De kou trotserend, omdat de warmte uit ons leven verdwenen is.

Stil leed blijft onopgemerkt, totdat iemand de stilte verbreekt. Verborgen leed blijft onzichtbaar, tot iemand de deur op een kier zet. We hebben samen de stilte verbroken, en het leed dat achter de voordeur leeft getoond. Niet achter één enkele voordeur, maar achter duizenden voordeuren. Want ook als je huis (nog) niet kapot is, leef je met angst voor de toekomst.

Nu we de eerste stap gezet hebben, zijn we niet meer te stoppen. We verbergen ons leed niet meer, we zijn niet meer stil. We laten van ons horen, net zolang tot we in veiligheid zijn. Veilig voor de NAM die ons land en leven vernielt, veilig voor de Staat die ons niet beschermt.

We komen, we stemmen, we overwinnen.

U kunt hier nu stemmen op de petitie Laat Groningen Niet Zakken
Op 15 maart kunt u stemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen

Op TV terugkijken:
Documentaire De Stille Beving  via Uitzending Gemist op  de website van RTV Noord  en op 4 maart om 20.20 uur op NPO 2
Kruispunt: De STEM van Groningen op Uitzending Gemist op NPO 2.