Loppersum, afgelopen maandagavond, de gemeenteraad is in vergadering bijeen via beeldbellen. De coronacrisis vraagt om andere manieren van communiceren. De gemeente houdt zich braaf aan het nieuwe normaal. Braaf, dat is wel een woord dat bij de gemeente Loppersum past. 

Loppersum is het epicentrum van de gaswinning en dus ook van de aardbevingen. Zo’n beetje alle huizen (4908 stuks) zijn kapot getrild. Je zou denken, hier is actie en daadkracht vereist. En wel nu! Daar denkt de gemeente anders over. Ze sturen af en toe een brandbrief naar Wiebes, praten eindeloos de Tweede kamer bij over wat hier allemaal mis gaat, en schrijven voor de zoveelste keer een dik rapport: Plan van Aanpak 2020 versterking gemeente Loppersum.

Afgelopen maandagavond hebben ze het plan goedgekeurd. Niet zo gek als je bedenkt dat ze er zelf aan meegeschreven hebben. Wel verbazingwekkend en verontrustend als ze erbij zeggen dat ze zelf pessimistisch zijn over de uitvoering omdat ze het een versterkingsmonster vinden.
Waarom ze het dan toch goedkeuren? “Omdat we anders een verkeerd signaal aan de bewoners afgeven”, aldus wethouder Pier Prins.

Mijn bek valt ervan open. Wat zijn dit voor angsthazen, die niet met hun vuist op tafel durven te slaan. Die bang zijn dat Wiebes boos op ze wordt als ze NEE zouden zeggen. ‘Nee, hier doen we niet meer aan mee. Nee, dit monster gaan we niet loslaten op onze bewoners. Zijn jullie daar in Den Haag nou helemaal gek geworden!’ In plaats daarvan toont de gemeente zich voor de zoveelste keer het braafste jongetje van de klas.

Beste wethouder Pier Prins, het signaal dat jullie hiermee aan de bewoners afgeven is: Geen monster is ons te gek, als Wiebes ons maar lief blijft vinden. Is dit wat jullie verstaan onder een goed signaal?