Vijfhonderd mensen in een zaal in Loppersum. Vijfhonderd mensen die allemaal een brief van de gemeente Loppersum hebben gekregen: uw huis loopt een verhoogd, licht verhoogd of normaal risico. Voor de zaal: Pier Prins, wethouder en Manno Bannink, gebiedsmanager van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

Loppersum is dé aardbevingsgemeente van Groningen, hier vallen de zwaarste klappen. Je zou denken, het gemeentebestuur vecht als een leeuw voor zijn bewoners, zit Wiebes achter zijn vodden tot hij geen kleren meer aan zijn lijf heeft, haakt de NAM pootje en versterkt met eigen handen de onveilige woningen.

Terug naar gisteravond. Er staan twee mannen voor de zaal, grotendeels verscholen achter de pilaar die het zicht op hen ontneemt. Ze leggen uit wat er in de brieven staat, althans dat proberen ze want ze snappen het zelf ook niet zo goed en ze staan er eigenlijk ook niet achter. Maar toch voeren ze de opdracht die ze van Wiebes hebben gekregen uit: zorg ervoor dat er zo min mogelijk huizen versterkt worden en vertraag dit zo lang mogelijk. De NCG-meneer moet wel, want Wiebes is zijn baas…

De zaal roert zich, mensen lopen weg, er worden gele hesjes uitgedeeld, er wordt gevloekt en gehuild. De vraag om daadkracht, ga aan de slag en wacht niet langer (en stuur de rekening maar naar Wiebes), bereikt Pier Prins niet. Hij staat achter zijn pilaar en houdt zich vast aan woorden die door niemand meer worden geloofd: “We hebben Wiebes een brief gestuurd, dat moet voldoende zijn”.

De zaal loopt leeg.
Pier Prins blijft eenzaam achter.

Er volgen nog tien bijeenkomsten.