Dit is mijn 269ste en laatste blog. Vanaf eind 2014 heb ik hier verslag gedaan van mijn leven in gaskolonie Groningen. Ik heb geschreven over Minister Kamp, de starre, en over zijn opvolger Eric Wiebes, de prutser. Over zinloze bijeenkomsten waar door Hans Alders (u weet wel, de nar van Schiphol) loze beloftes werden gedaan. Over prachtige plannen die zijn gesmeed en net zo makkelijk weer weggegooid. Over mensen die kapot zijn gegaan en gemeenschappen die uit elkaar zijn gevallen.
Was ik in 2014 nog licht optimistisch, inmiddels ben ik zwaar gedesillusioneerd. Het is helemaal niet de bedoeling van de Overheid (en de NAM) om de problemen in Groningen op te lossen. Groningen wordt willens en wetens leeggeplunderd en de bevolking heeft het nakijken.
Erover schrijven heeft me tot nu toe geholpen het vol te houden: door woorden te geven aan mijn ongeloof, verbijstering, angst, boosheid en immense gevoel van onrechtvaardigheid heb ik mezelf op de been gehouden. Maar het duurt te lang en mijn woorden willen niet meer komen, ik ben stil gevallen.
Dank dat jullie me zijn blijven volgen en dank voor al jullie reacties.
Ik hou me vast aan de woorden van Gandhi: we zullen dit gaan winnen.
Aardbevingen in Groningen 
Ik wens jou en alle anderen veel sterkte.
Met een parlementaire enquete zal uiteindelijk duidelijk worden dat jullie vreselijk in de steek zijn gelaten. Maar dat weet je al.
Of er daarna gerechtigheid zal komen? Ik hoop het voor jullie.
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Bedenk dat als je de fles ketchup op z’n kop houdt het pas na een tijdje in beweging komt om op het laatst uit de fles te vallen, niet meer tegen te houden. Op 20 maart stemt NL.
En het bericht uit het Noorden druppelt pas nu door in de rest van het land. Bovendien zijn er nog inwoners, juristen, die net als de cavalerie op het aller allerlaatst om de hoek komen. Houdt vol!
LikeGeliked door 1 persoon
Kom een keer het lekkerste taartje eten dat je bedenken kunt! Ingrid.
Ik trakteer. Jornaroos
LikeGeliked door 1 persoon
Ingrid,
weet dat ’t aan jou niet heeft gelegen
en nog steeds niet ligt.
je hebt een vonkje op doen lichten
en dat vonkje dat verplicht,
verplicht ons en dus ook mij het stokje op te pakken door te geven
want dat stokje dat geeft licht
licht van dat vonkje dat jij op deed lichten
dat als een fakkel door te geven
dat is elke Groninger aan jou maar ook zichzelf…
De moed is je in de schoenen gezakt…,
wellicht dat de moed daar ’t beste op haar plaats is…
want moet nog een heel eind lopen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Simon voor je mooie woorden.
LikeLike
Prachtige reactie. Raakt me. Hoe dapper moet je zijn….wanneer het genoeg is heb je dan genoeg gedaan? Hoe bemoedigen wij mensen elkaar in blijven staan en be-staan? Succes met ‘het stokje’ Jornaroos
LikeGeliked door 1 persoon
Het is dat het zo dramatisch is waar je over schrijft! Het is de ironie ten top dat er ook in mijn huis in Zuidhorn wekelijks nieuwe scheuren bijkomen! Maar hoe gek het ook mag klinken, jouw blogs waren de stem van menig mens hier in het noorden die sprakeloos is van verbijstering! Dus dank voor je moed er woorden aan te geven!
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte – en dank voor je blogs/ gedachten!
LikeGeliked door 1 persoon