Er was een tijd, lang lang geleden, dat men ervan overtuigd was dat baby’s geen pijn voelden. Daarom was verdoven bij een operatie niet nodig. Hier moet ik aan denken als kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer in het rapport ‘Vaste grond gezocht’, zegt dat ‘kinderen in aardbevingsgebied Groningen te lang vergeten zijn.’

copyright cartoonist Pluis

Leerkrachten zijn er te vaak van overtuigd dat kinderen niets merken van de bevingen. Ook al krijgen ze les in een noodschoolgebouw, omdat hun eigen school onveilig is. Ouders denken te vaak dat je geen slapende honden wakker moet maken. Dat laatste klinkt best logisch. Maak vooral je kind ’s nachts niet wakker met de vraag: ben je bang dat er vannacht een aardbeving komt?

Maar het gevolg is wel een generatie vergeten kinderen. En is de kinderombudsvrouw ervoor nodig om de volwassenen (waaronder hulpverleners!) wakker te schudden. ‘Hé, kinderen hebben ook gevoelens hoor, ze zijn soms bang of boos, voelen zich onveilig, want hun huis trilt en kraakt en reken maar dat ze pijn voelen als het dak op hun hoofd valt”

Dus, ome regering, u gaat alle kinderen en jongeren in aardbevingsgebied Groningen serieus nemen. Door ze  vaste grond onder de voeten te geven. Want u bent de baas van Nederland en dus ook van Groningen. Daarom houdt u vanaf nu rekening met de belangen van kinderen en jongeren in alle beslissingen over gaswinning, herstel, versterking en de ontwikkeling van de regio (de eerste van Margrite’s zes aanbevelingen, die u állemaal gaat uitvoeren).

Niet vergeten, hè!