Ik loop mijn ochtendwandeling met de hond. Buurman is bezig in zijn tuin. Lekker bezig buurman? Ja, zegt hij, effe een stukje ontspanning voor de werkweek begint.

Zijn woorden ‘een stukje ontspanning’ doen me denken aan de woorden van burgemeester Rodenboog. Hij noemt in een radio-interview Minister Kamp “ijzeren heinig en zonder emotie”. Mijn buurman zou zeggen: Kamp mist een stukje emotie.

Laatst hadden we hier de baas van Kamp op bezoek, Shell-topvrouw Marjan van Loon. In een persoonlijk gesprek met onze topambassadeur Annemarie Heite hebben ze van-vrouw-tot-vrouw met elkaar gesproken. Naar verluidt heeft Marjan zelfs een traantje weggepinkt, een waarlijk emotioneel gebaar.

Is het nu voor Groningen van belang of de mensen die aan de aardgastouwtjes trekken ‘een stukje emotie’ hebben? Nee, dat is niet van belang. Want zowel Kamp als van Loon gaan gewoon door met waar ze mee bezig zijn: Groningen uitmelken tot de laatste druppel, desnoods met fracking. IJzeren heinig, met of zonder emoties, met of zonder inlevingsvermogen, het maakt allemaal niet uit. Het resultaat is hetzelfde.

Vanaf nu hebben we het dus niet meer over de niet-emoties van Henk of de tranen van Marjan. Vanaf nu kijken we alleen nog maar naar hun daden. Zoete broodjes worden hier niet meer gebakken.

Geen tranen maar daden.