Gedeelde smart is half smartengeld

Ik lees in het advies Iets van Erkenning, geschreven door de commissie Vergoeding van Immateriële schade in Groningen, dat het smartengeld niet per persoon maar per huishouden toegekend zal worden. De redenering van de commissie luidt als volgt:

family-2057301_1920
gezin met kwart smartengeld

“We hebben overwogen om de bedragen te laten oplopen naar rato van de omvang van het huishouden, maar alles afwegende hebben we daarvan af gezien. Niet alleen de eenvoud van afwikkeling heeft daarbij een rol gespeeld, maar ook de overweging dat de wijsheid ‘gedeelde smart is halve smart’ juist tot een tegenovergestelde redenering aanleiding geeft”.

‘Samen Sterk’ zeggen we hier in Groningen al jaren tegen elkaar, en dat zeggen we niet voor niets. We hebben elkaar nodig om vol te houden, we hebben elkaar nodig om onze smart over wat ons jaar na jaar wordt aangedaan te delen. Of dat nou met vrienden, kennissen of gezinsleden is maakt niet uit. Als je er maar niet in je eentje voorstaat, want dat is niet te doen.

En nu blijkt er aan ‘Samen Sterk’ een kostenplaatje te hangen. Als je je smart kunt delen met een ander, krijg je niet je hele smart vergoed maar alleen een gedeelte. Want, zegt de commissie in haar wijsheid: ‘gedeelde smart is half smartengeld’.

Eerlijker kunnen ze het niet maken, onrechtvaardiger wel.

Update:
Uiteindelijk is deze regeling niet doorgegaan, maar het feit dat het wel een optie is geweest zegt genoeg. 

We redden het alleen als we het samen doen

“Gelatenheid als gevolg van verlatenheid.
Verlaten door de rest van Nederland, verlaten door bestuurders, politici en het recht.”

Deze woorden twitterde ik vorige week. Aanleiding was de hoorzitting van de Provinciale Staten van Groningen. Daar viel het woord ‘gelatenheid’ vaak, te vaak. Meerdere sprekers signaleerden een toenemende moedeloosheid, schouders ophalen en wegkijken bij de bewoners van het gaswinningsgebied.

Ik voelde verontwaardiging. Dit kan toch niet, je kunt toch niet wegkijken van de ellende waarin we met ons allen zitten. Wegkijken is hetzelfde als de boel de boel laten, daarmee schieten we toch niets op! Dan blijft de NAM heer en meester over onze levens.

Vervolgens gebeurde er iets raars met me, ik werd een beetje sloom en futloos. Hmmmm, ging ik mezelf afvragen.

Lees verder “We redden het alleen als we het samen doen”