Afgelopen zaterdag was ik in Kantens, op uitnodiging van de RUG (Rijksuniversiteit Groningen). De RUG/KADO* wou in gesprek met de bewoners over de toekomst van het aardbevingsgebied. Een prima initiatief, want we kunnen alle kennis en kunde die ze ons te bieden hebben, gebruiken in deze tijden van gaswinningsellende. Vrijuit hebben we met elkaar van gedachten gewisseld. Gedachten die door de RUG omgezet gaan worden in onderzoeksvragen.

Aan het eind van de dag kwam er een onverwacht duveltje uit het KADO-doosje. Er bleken niet alleen bewoners uitgenodigd, maar ook toehoorders. En onder die toehoorders was iemand van de NAM. In de uitnodiging stond niets vermeld over toehoorders, dus ook niets over de NAM.

Als jong kind biechtte ik eens aan mijn moeder op dat ik een sigaret gerookt had. Wat voelde ik me belazerd toen mijn broertje stiekem meegeluisterd had, om het hoekje van de deur. Zo voelde het zaterdag voor mij, zo voelde het aan de reacties te zien, ook voor veel anderen.

Ik doe mijn best het als beginnersfout van de RUG te zien. Maar het lukt me niet echt. De RUG heeft een zaadje van twijfel in mij geplant, twijfel over het inlevingsvermogen van de RUG over de gespannen relatie tussen de bewoners en de NAM.

Twijfel over een KADO dat niet meer als een kado aanvoelt.

*KADO = het Kenniscentrum Aardbevingen en Duurzame Ontwikkeling van de RUG