Geen bloemen, geen strikje

Mijn eerste reactie als ik deze tweet lees is: wauw! Bewonersvriendelijk, dat is gaaf. Ik zie het gelijk voor me: twee vriendelijke mannen bellen bij me aan, overhandigen me een bos bloemen en een pakketje met een strikje eromheen. Ze vertellen dat ze me persoonlijk mijn versterkingsadvies komen overhandigen. Oh, wat vriendelijk van u, reageer ik verrast, mag ik u uitnodigen voor een kopje koffie?

Pas in tweede instantie denk ik: wat zouden ze eigenlijk echt bedoelen met BVVA? Het antwoord staat op de site van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG). Een BVVA blijkt een versterkingsadvies te zijn dat met de bewoners besproken wordt in een coronaproof-spreekkamer of bij de bewoners thuis conform RIVM-richtlijnen. Niets bijzonders dus in deze tijden van corona, maar voor de NCG kennelijk wel. Anders zouden ze het niet op hun site vermelden en er ook geen nieuwe afkorting voor bedenken.

Mijn teleurstelling is groot: geen bloemen, geen bewonersvriendelijk versterkingsadvies met een strikje eromheen, geen gezellig kopje koffie met twee NCG-heren. Maar wel 12 maanden wachten op een advies dat tegen die tijd gewoon weer bewonersonvriendelijk overhandigd wordt, omdat de coronacrisis voorbij is. Zonder corona geen vriendelijkheid. Zo ken ik de NCG weer.

Een gevoel van vervreemding

Gisteren, na een jaar wachten, het versterkingsadvies voor ons huis gekregen. Na een uurtje uitleg zat mijn maag in mijn keel. Een jaar wachten is erg, maar je huis tot niets meer dan een stapel stenen gereduceerd te zien, is nog veel erger. In kille constructeurstaal wordt je huis tot een ding gemaakt, ontdaan van de functie die het heeft: de plek waar je je thuis voelt, waar je thuis bent, die van jóu is, waar je je geborgen weet.

planning-3536757_1920Tijdens het gesprek overviel me een sterk gevoel van vervreemding. We hadden het over hetzelfde: ons huis, maar we verstonden elkaar niet. De constructeur had het over verdiepingsvloeren verstijven, harde isolatie, HSB-wanden en composiet strips. Ik had het over de sfeer van het huis, de afstapjes die horen bij een huis op een wierde, al het werk dat we in de verbouwing hebben gestopt en hoe mooi het geworden is.

Het versterken maakt mijn huis als ding misschien sterker, maar als bewoner verlies ik mijn thuis. Ik wil geen vreemdeling worden in mijn eigen huis. Mijn maag zit nog steeds in mijn keel.