Tandeloos Groningen

We schrijven 20 maart 2021. Tien dagen geleden heeft de demissionaire coalitie in de Tweede Kamer nog snel even een wet aangenomen die Groningen nog verder het moeras in duwt. Het had de druppel moeten zijn die de Groningse kiezersemmer deed overlopen. Als er zoveel jaren met je gesold is en de verkiezingen voor de deur staan, dan pak je je kans en laat je niet alleen je tanden zien, maar bijt je ook door.

Niet dus. Rutte is ook in Groningen de grote winnaar. De man die een kerncentrale op bewegende grond wel ziet zitten, de gladjanus die zijn schouders ophaalt als er weer eens een gasdebat is, de vent die bij Shell gewerkt heeft. U weet wel, dat bedrijf dat hier onze levens vernielt.

Groningen heeft afgedaan, in ieder geval voor Den Haag. Wie maakt zich nog druk om een provincie die op zijn eigen ondergang stemt. Wie luistert naar een piepend kitten waar het een brullende leeuw had kunnen zijn.

Wat een enorme kans hebben we hier laten lopen.

Waarom moeilijk als het makkelijk kan

Gisteren heeft de Tweede Kamer de Tijdelijke Wet Groningen goedgekeurd. Er is nogal wat over te doen geweest de laatste maanden, want eigenlijk was iedereen het erover eens dat er veel op de wet aan te merken is. Maar toch is de coalitie, ook al is die demissionair, nog zó trouw aan Rutte dat er een ruime meerderheid vóór de wet is.

Deze wet had afgewezen moeten worden, want het is een draak. Het systeem blijft leidend, niet de bewoner. Ik weet uit eigen ervaring hoe je klem kunt komen te zitten tussen het loket Versterking en het loket Schadeafhandeling. En ik ben niet de enige, we zijn met duizenden. En toch is er nu een wet aangenomen waarin beide loketten los van elkaar blijven bestaan, want zegt minister Ollongren: ‘Het is te vroeg om de Nationaal Coördinator Groningen en het Instituut Mijnbouwschade Groningen te fuseren’.

Te vroeg? Hoezo te vroeg. Wat is dan wél het goede moment om te fuseren. Daar laat Ollongren zich natuurlijk niet over uit. Daarom moeten we het goede moment zelf afdwingen, door volgende week te stemmen op een partij die wél hart voor Groningen heeft. Een partij die snapt dat één loket voor schade en versterking voor de bewoner veel makkelijker is. Want waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.

P.S.
Ten overvloede: de rode X partijen begrijpen wat goed is voor Groningen.