Na één dag al kapot

Ik ontkom er niet aan, schrijven over de Parlementaire enquête gaswinning Groningen. Als je al bijna 8 jaar blogt over de gaswinning en alle gevolgen van dien, kun je niet je mond houden als er eindelijk onderzocht wordt wat er in achterkamertjes, via weggegooide sms-jes en vergeten herinneringen allemaal bekokstoofd is. Over onze ruggen, laat dat duidelijk zijn.

Gisteren was de eerste dag van de openbare verhoren en wat een startdag was het. Om 17.00 uur hing ik uitgeput in de touwen. De emoties van Sijbrand Nijhoff en Susan Top hadden me de das omgedaan. Niet omdat ik niet tegen emoties kan, maar omdat het ook míjn emoties zijn.

Blog na blog heb ik volgeschreven met precies dát wat Sijbrand en Susan benoemden. De onmacht die ik voelde als ik 15 maanden moest wachten op het zoveelste schaderapport. De angst als het dak weer eens boven mijn hoofd kraakte en de vloer golfde. De woede bij de zoveelste zinloze informatiebijeenkomst waar bestuurders gebakken lucht verkochten. En dat jaar na jaar na jaar.

Ik ben blij dat de parlementaire enquête begonnen is, maar man oh man wat zie ik op tegen al die verhoren.


Buigen of barsten

Wilt u gelijk hebben of wilt u gelukkig worden?

Het zal je gebeuren, na vijf jaar juridische strijd tegen de NAM, staatsbedrijf Energiebeheer Nederland en de Staat, dat de rechter je deze vraag stelt. Het gebeurde Sijbrand Nijhoff gisteren. Na vijf lange jaren waarin hij geknokt heeft voor wat hij waard is, moest hij het moede hoofd in de schoot leggen. Hij kan niet meer. Stukgelopen op de betonnen muur die de tegenpartijen met hun dure advocaten opgetrokken hebben. Hij blijft achter met een kapotte boerderij en een scheur in zijn ziel.

De NAM, Energiebeheer Nederland en de Staat hebben gewonnen. Wat zullen ze tevreden zijn, wat zullen ze elkaar gefeliciteerd hebben, op de schouders geklopt (‘goed gedaan, kerel’) en met een ‘op naar de volgende rechtzaak’ gedag gezegd hebben. Het is ze weer gelukt er met een schikking vanaf te komen.

Ik heb bewondering voor Sijbrand Nijhoff, dat hij het zo lang volgehouden heeft. Dat hij tot het gaatje gegaan is om zijn recht te halen. We weten hier allemaal dat hij in zijn recht stond, en we weten hier ook allemaal dat het vrijwel onbegonnen werk is je recht te krijgen. Ook niet na vijf jaar juridische strijd. Maar hij heeft het geprobeerd en kan zichzelf recht in de ogen kijken. Iets wat je van de NAM, Energiebeheer Nederland en de Staat niet kan zeggen.

Sijbrand, dank je wel.

De handboeien van NAM en Staat

Na de jarenlange gasterreur van Henk Kamp, vinden we opeens zijn opvolger aan onze zijde. Na jarenlang voor gek uitgemaakt te zijn (klagers en zeurders waren we), zegt minister Eric Wiebes dat we onrechtvaardig behandeld zijn, dat het ongehoord is dat slager NAM zijn eigen vlees mocht keuren, dat onze veiligheid leidend had moeten zijn, dat….

freedom-1886402_1920

Wiebes erkent alles, waar Kamp alles ontkende. Wat zegt dit over Henk Kamp, kon hij niet op tegen de Shell-juristen die met het contract uit 1963 zwaaiden? Het contract dat hij kende, maar wij absoluut niet mochten kennen. Met dank aan boer Sijbrand Nijhoff is het nu openbaar gemaakt. Nu blijkt dat NAM  en Staat twee broeders in crime zijn, die met handboeien aan elkaar vast zitten.

Tot nu toe waren wij het, de bewoners van gaskolonie Groningen, die met handboeien aan de NAM vastzaten. En Henk Kamp liet het gebeuren. Er is, blijkt nu, een steviger minister voor nodig om ons uit onze benarde positie te bevrijden. We zijn er nog lang niet, maar het begin is er. Laten de crimebroeders het verder maar met elkaar uitvechten. Wij kunnen nu gaan proberen onze huizen en onze levens weer op te bouwen, zucht voor zucht, stapje voor stapje, traan voor traan, spijker voor spijker.

Ik voel me vandaag bevrijd, er bestaat gelukkig toch nog zoiets als rechtvaardigheid.