Ook karakteristieke panden lopen gevaar

Ik liep deze week binnen bij de inloopavond van de gemeente Loppersum. Toevallig woon ik in een karakteristiek pand en toevallig maakt Loppersum zich sterk voor haar cultureel erfgoed, dus ook voor mijn huis. Da’s mooi en een gratis bakkie koffie is nooit weg.

Helaas heb ik al eerdere ervaringen met de gemeente, waardoor mijn verwachtingen niet al te hoog waren. Maar kom op, geef ze een nieuwe kans. Misschien is het een lerende organisatie, dat is tegenwoordig erg in. Met mijn openingsvraag: “hoe beschermt de gemeente mijn huis tegen de vernielzucht van de NAM” bracht ik ze gelijk van hun stuk. Nou eh, zeg maar, eeehh, stotterde mijn gesprekspartner, met een sloopvergunning natuurlijk. ‘Geen sloop zonder plan’, noemen we dat bij de gemeente.

ruin-540830_1920

Nu raakte ik in de war, want sloop is toch geen bescherming? Een sloopverbod lijkt me veel beter. Maar dat zag ik verkeerd. Er zijn namelijk ook veel krakkemikkige karakteristieke panden en je kunt van de gemeente niet verwachten dat ze die ook beschermen. En daarom beschermen ze geen enkel karakteristiek pand. Typisch gemeentelijke logica, achter het bureau bedacht.

Zelf zijn ze er heel tevreden over. Maar ik vrees het ergste, want dat sloopplan wordt natuurlijk door de NAM bedacht en dan weet je genoeg. Voor de zoveelste keer teleurgesteld in de gemeente ben ik bij Spoorzicht maar een borrel gaan drinken. Die voldeed gelukkig wel aan mijn verwachtingen.

Meer info op
Bestemmingsplan Cultureel Erfgoed
Website karakteristieke panden en gebieden

Mijn ontgoocheling na de fakkeltocht

Nog maar net bekomen van de euforie van de fakkeltocht, was ik woensdagochtend bij de gemeente Loppersum. Als bewoner praatte ik mee over de bescherming van ons cultureel erfgoed. We hadden het over karakteristieke panden die gevaar lopen het loodje te leggen. En hoe dat voorkomen kan worden.

Dinsdagavond liepen er veel bestuurders mee o.a. uit Loppersum. Dat gaf me een goed gevoel. Groningen was verenigd, saamhorigheid en strijdlust liepen handinhand. Mooi was het en ontroerend. We waren het met elkaar eens dat de maat vol is, we zijn klaar met de NAM, we gaan er samen tegenaan.

img-20170207-wa0001

De ontgoocheling volgde al snel. Aan tafel bij de gemeente kwamen de eerste scheuren. Er was geen aardbeving voor nodig. Net zoals de NAM niet alle schade vergoedt, wil de gemeente niet alle karakteristieke panden beschermen. Parallel met de NAM met zijn A, B en C-schades, maakt de gemeente er A, B en C-panden van. Alleen A panden worden beschermd.

Was ik dinsdagavond ontroerd, woensdagochtend was ik verbijsterd. Zo loop je de ene dag samen op met je bestuurders, zo loop je de volgende dag weer alleen. Zo snel kan het gaan. Praten hielp niet, de stellingen waren al betrokken. Thuisgekomen zei ik in wanhoop tegen mijn partner: “Ik wil hier weg, we gaan verhuizen, de gemeente gedraagt zich als de NAM, ik kan er niet meer tegen”.

En daarna brak ik. Tranen, maar nu niet van ontroering.

Teken hier de petitie Laat Groningen niet zakken.