’s Winters staat ons kerkje in het licht. Dat verdient het ook, want het is één van de mooiste middeleeuwse kerkjes van Groningen. Het staat bovenop de wierde, met aan zijn voeten de ijsbaan. Het licht weerspiegelt de kerk en de kerstboom in het bevroren water. Links is nog net de contour van de schuilhut te zien, waar verkleumde schaatsers zich op kunnen warmen. Zelfs aan een wc-tje is gedacht.

Er wordt goed voor het kerkje gezorgd. Zowel door de dorpsbewoners als door de Stichting Groninger Kerken. Maar het kerkje is ook kwetsbaar en lijdt onder de honderden aardbevingen die het al meegemaakt heeft. Ook al wordt de schade elke keer hersteld, toch hou ik elke keer mijn hart vast als er weer een zware beving door het dorp trekt. Zal de kerk het houden? Zijn er geen mensen binnen? Scheurt de toren niet los van het schip?

Tot nu toe gaat het goed. Maar ik vrees de dag dat ik alleen nog deze foto heb als herinnering aan één van de mooiste middeleeuwse kerkjes van Groningen.