Onze Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen doet al jaren zijn best. Hij schrijft rapport na rapport over de crisis in Groningen die maar geen crisis mag heten. Hij doet goede aanbevelingen die de overheid keer op keer nonchalant opzij schuift. Zijn net verschenen rapport “Verscheurd vertrouwen” is een nieuwe dappere poging om tot Rutte en co door te dringen.

Ik breng het niet meer op het hele rapport te lezen, scan alleen de koppen en voel me misselijk worden. Ik kan de woorden dromen die er staan: wantrouwen, te ingewikkeld, veranderende spelregels, bewoner niet centraal, verbroken beloftes, verdeel en heers, juridisch dichtgetimmerd, onmenselijk etc. etc. Allemaal woorden die kloppen maar die ik al zo vaak gelezen en meegemaakt heb dat ik ze niet meer verdraag.

Het zijn loze woorden geworden, niet omdat ze niet waar zijn, maar omdat er niets mee gedaan wordt. Jaar na jaar wordt geroepen dat er iets moet gebeuren in Groningen: een deltaplan, een crisisplan, een eigen minister…

Zolang de oude bestuurscultuur, die verantwoordelijk is voor onze voortdurende ellende, aan de macht is verbetert er voor ons niets. Blijft alles bij hetzelfde, wordt ons af en toe een worstje toegegooid. Ook door onze noordelijke bestuurders die Groningen al als waterstofprovincie aan het promoten zijn (medegefinancierd door de NAM). Je moet maar durven.

Ik ben het zo zat.