Nu blijkt dat zelfs onze lokale bestuurders niet naar ons luisteren en de kant kiezen van de tegenpartij (ja, beste bestuurders, de NCG* is onze tegenpartij!) hebben we in Groningen niets meer te verliezen. Dus kunnen wat mij betreft alle remmen los. Petities, demonstraties, ingezonden brieven, boze blogs, documentaires, bezettingen, we hebben het allemaal al gedaan. En het helpt niets, daarom is het de hoogste tijd voor iets anders.

Wat we nog niet gedaan hebben, is ‘stemmen met onze voeten’. Overstappen naar een bank die geen vuile handen maakt of naar een goedkopere zorgverzekering zijn voorbeelden hiervan. Bij de komende gemeenteraads-verkiezingen stemmen op een partij die het hart op de goede plek heeft of: weigeren om OZB  (onroerende zaakbelasting) te betalen tot er een voor ons bevredigende oplossing voor de mijnbouwproblematiek is gevonden. Deze actie gaat in 2018 daadwerkelijk plaatsvinden, lees meer hierover op OZB-NEE.

Het begin is er! Maar er is natuurlijk nog veel meer te bedenken. Zoals niet meewerken aan de versterkingsoperatie, die uitsluitend bedoeld is om gas te kunnen blijven winnen. En niet om onze huizen zo veilig te maken dat ze een zware aardbeving overleven (ze worden ‘near collapse’ versterkt = bewoner heeft net de tijd zijn huis te verlaten, huis stort daarna in). Daar sta je dan met lege handen.

Waar het om gaat is dat wij met ons gedrag invloed kunnen uitoefenen. Geen OZB betalen raakt de gemeentes in de portemonnee. Weigeren onze huizen te laten versterken brengt de NAM in een lastig pakket, want ze zijn verplicht aan preventie te doen.

Wij moeten het nu gaan doen, met elkaar, massaal. Hoe meer voeten, hoe groter de invloed die we als bewoners kunnen hebben. Want wie niet horen wil moet maar voelen. Het is de hoogste tijd voor Groningse gerechtigheid.

* NCG= Nationaal Coördinator Groningen, onderdeel van het Ministerie van Economische Zaken & Klimaat en dikke vrienden van de Shell.