Wat ben je toch een boffer als je in Loppersum woont. Vergeet de aardbevingen, vergeet de kapotte huizen en vergeet de duizenden schades die pas in 2030 afgehandeld worden. Het doet er allemaal niet meer toe, want we kunnen nu ‘uit wandelen met Bé’. Als ik wandel, doe ik dat altijd met mijn hond, maar in Loppersum, oh mijn Loppersum kun je nu ook wandelen met de wethouder en die heet toevallig Bé. Vandaar.

Bé houdt van vette klei, dus de kaplaarzen moeten aan. Ook houdt hij van slecht weer, want: ‘Dan kun je met de koster praten over wat hij ziet en meemaakt’. Waarom je alleen bij regen een koster tegenkomt en niet bij zonneschijn is me een raadsel, maar Bé zal er wel verstand van hebben, hij is wethouder tenslotte.

Bé: ‘Door die wandelingen komen we dichter bij onze inwoners te staan’. Dat is zijn grootste wens, hij wil samen met jou en mij, op kaplaarzen in de regen in de vette klei dichtbij ons zijn. Iedereen die wel eens op kaplaarzen in de regen in de vette klei gewandeld heeft, weet hoe verbroederend dit werkt, hoe je een warm samengevoel krijgt en vrienden wordt voor het leven. En dat is wat Bé wil, vrienden worden voor het leven met alle 9.800 inwoners van Loppersum. Wat zijn we toch een ongelooflijke boffers.

Nu maar hopen dat die beloofde, hele zware aardbeving nog even op zich laat wachten.