Tag: schade

Deel 2: De NAM verplettert de Groningers: de olifant en de muis

On door Ingrid Verbeek1 reactie

De Deense hoogleraar Peter Gøtzsche heeft een missie: de macht van de farmaceutische industrie beteugelen. Gøtzsche schrijft een boek om zijn missie kracht bij te zetten: Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad*.

Ik heb ook een missie: de macht van de NAM beteugelen. Een boek schrijven is voor een muis te hoog gegrepen, maar bloggen lukt nog wel.

Gøtzsche schrijft over de farmaceutische industrie, niet over de aardgas en –olie industrie. Toch lijkt het alsof hij het over de NAM heeft, als hij schrijft:
“Het is tamelijk naïef om te veronderstellen dat aardgasbedrijven onderzoek naar hun eigen activiteiten onbaatzuchtig zullen uitvoeren. Het gaat om bedrijven die moedwillig verzwijgen dat hun activiteiten bijwerkingen (lees: aardbevingen en bodemdaling) hebben, die onderzoeken achterhouden en manipuleren. Ze willen alleen maar winst maken”.

Oké, ik beken. Ik heb zijn tekst iets naar de Groningse situatie toegeschreven. Hij heeft het over farmaceuten, ik over de NAM. Als kleine muis tegenover olifant NAM is elk verdedigingsmiddel toegestaan. Ik hoop dat u mij vergeeft. ‘Muizelijke vrijheid’ noemen we dat als muizen onder elkaar.

De NAM is als een kudde olifanten die met hun poten en slurven de grond kapotmaken en de bodem laten beven. Daarna roepen ze de geschrokken en wegvluchtende muizen na: ‘ons onderzoek wijst uit dat het niet door ons komt’.

Dat is wat Gøtzsche, de dapperste muis onder de muizen, bedoelt als hij zegt:
“Farmaceutische industrie (lees: aardgaswinning) is een vorm van georganiseerde misdaad”.

Steek dat maar in je slurf, NAM.
Piep.

*Bron: Interview ‘Vertrouw de arts, maar niet de pil die hij voorschrijft’ met Peter Gøtzsche in de Volkskrant 21 november 2015

De NAM verplettert de Groningers: de olifant en de muis (deel 1)

On door Ingrid VerbeekEen reactie plaatsen

En weer heeft de NAM een complexe schade met een schikking afgekocht. En weer is er geheimhouding opgelegd. Nu bij een gedupeerde die in de media vaak van zich heeft laten horen. Zich stevig en overtuigend heeft uitgesproken over de schrijnende aardbevingsellende in Groningen. Een boegbeeld voor veel Groningers, in ieder geval voor mij.

Ik ben ervan van slag. Teleurgesteld en boos. Dit kun je niet maken, is mijn eerste reactie. Uitgerekend jij gaat akkoord met zwijgplicht, ook al is die gedeeltelijk. Jij die zich hier altijd fel tegen uitsprak.

Alhoewel, misschien zou ik het zelf ook doen als mijn huis in puin ligt en ik al 3 jaar aan het strijden ben met de NAM. Misschien zou ik zelf ook akkoord gaan met zwijgplicht, anders krijg ik mijn geld niet. Maar toch, maar toch.

Nachtje erover geslapen. Klopt het wel dat ik boos ben op de gedupeerde? Boos op de muis die onder de poot van de olifant terecht is gekomen. Ooit een muis gezien die dat overleeft? Ooit een olifant gezien die op het laatst zijn poot weer optilt?

Misschien hoopte ik stiekem dat deze muis sterker was dan de olifant. Een supermuis. Een sprookjesmuis. Een muis die niet bestaat.

De NAM is de rücksichtsloze olifant die de ene na de andere
Groninger verplettert. Door een schikking te treffen en geheimhouding te eisen.

Ik ben teleurgesteld, boos en woedend op de olifant. En ik leef mee met de gedupeerde, want in dit drama zijn we allemaal de muis.