Je moet maar durven

‘Overheidsfalen onder Wiebes verworden tot overheidsoverheersing’

B881371695Z.1_20180907153446_000+GJ7127LHT.1-0
Wiebes.  Foto Freek van den Bergh

Onder deze kop staat vandaag in het Dagblad van het Noorden een opiniestuk, geschreven door Yfke Eijgelaar. Kraakhelder fileert ze het beleid van Minister Wiebes in gas-wingewest Groningen. Beleid dat bestaat uit onnavolgbare beslissingen en onbegrijpelijke bokkensprongen.

Yfke Eijgelaar zet het in klare taal op een rijtje. Lees het en u begrijpt waarom het in Groningen nog láng niet goed geregeld is.

Leegzuigers
In juni sluit Wiebes, die dan al op zijn tandvlees loopt, met Shell en Exxon het ‘Akkoord op Hoofdlijnen’. De belangrijkste onderhandelpartners zijn dus niet de gedupeerden, maar de leegzuigers. En niet de eigen toekomstvisie van de Groningers staat centraal, maar damage control. De oliemaatschappijen stellen als voorwaarde dat de voorgenomen wetgeving ongewijzigd gerealiseerd wordt. Je moet maar durven”. (citaat)

Het hele opiniestuk staat hier te lezen.

Na lezing kunt u via deze link een zienswijze op het ontwerp-winningsbesluit indienen. Ook als u niet in Groningen woont.

Achtergrond informatie:
Trouw, 8-9-2018: Wiebes neem deze correctie nog even mee, auteur jurist Cees de Groot

 

On-Nederlandse overheidsfalen moet stoppen

Even leek het erop dat we iets meer lucht en licht zouden krijgen in Groningen. De NAM echt op afstand en de gaswinning echt naar beneden. Twee belangrijke stappen om Groningen weer toekomst te geven.  ‘Nu de uitvoering nog’, riepen we met z’n allen. We hebben zoveel beloftes zien langskomen de afgelopen vijf jaar, we zijn er wat cynisch van geworden.

phrase-2422927_1280Tot in de diepste vezels van mijn lijf zit ik sindsdien te hopen. Wat is de eerste stap die gezet wordt, welke knoop wordt doorgehakt, welk besluit genomen?
Keuzes genoeg: NCG Hans Alders vervangen door een frisse kracht (heeft Wiebes geen broer of zus?) of alle medewerkers van het CVW ontslaan (die dansen naar de pijpen van de NAM, Alders ook trouwens). Om maar wat te noemen.

Afgelopen woensdag was er weer eens een gasdebat. Tijdens het luisteren werd de hoop langzaam uit mijn lijf gezogen. Waar is de urgentie gebleven die na de zware aardbeving in Zeerijp zo voelbaar was? Waarom is het nu, volgens de Tweede Kamer, niet het moment voor een parlementaire enquête? Waarom is Code Rood geen aanleiding om onmiddellijk de gaswinning te verminderen? Waarom is de NAM niet op afstand gezet bij alle schades, dus ook die van vóór 31 maart 2017? Om maar wat te noemen.

Zonder hoop staat er binnenkort niets meer boven Groningen. En dan?