“Gelatenheid als gevolg van verlatenheid.
Verlaten door de rest van Nederland, verlaten door bestuurders, politici en het recht.”
Deze woorden twitterde ik vorige week. Aanleiding was de hoorzitting van de Provinciale Staten van Groningen. Daar viel het woord ‘gelatenheid’ vaak, te vaak. Meerdere sprekers signaleerden een toenemende moedeloosheid, schouders ophalen en wegkijken bij de bewoners van het gaswinningsgebied.
Ik voelde verontwaardiging. Dit kan toch niet, je kunt toch niet wegkijken van de ellende waarin we met ons allen zitten. Wegkijken is hetzelfde als de boel de boel laten, daarmee schieten we toch niets op! Dan blijft de NAM heer en meester over onze levens.
Vervolgens gebeurde er iets raars met me, ik werd een beetje sloom en futloos. Hmmmm, ging ik mezelf afvragen.
Aardbevingen in Groningen 