Tag: Garrelsweer

3.2 Wat volgt???

On door Ingrid Verbeek1 reactie

De dag na de aardbeving in Garrelsweer, Richter 3.2.

Groningen protesteert en wij in ons prachtige wierdedorpje protesteren mee. De noodklokken van de oude Middeleeuwse kerkjes luiden, omdat zich in Groningen na 60 jaar gaswinning een ramp afspeelt waar geen einde aan komt. De bodem is ‘out of control’, niemand weet wat ons nog te wachten staat. Onze regering is nog nooit zo nalatig geweest. Onze toekomst is nog nooit zo onveilig geweest.

3.2

Wat volgt??

In paniek

On door Ingrid Verbeek2 reacties

Gisteren liet het SodM weten dat de aardbevingsdichtheid in Groningen te hoog is. Aardbevingsdichtheid is net zoiets als bevolkingsdichtheid, maar dan voor bevingen. Vanochtend vroeg om 1.46 uur deed de Groningse bodem er nog een schepje bovenop. Een zware klap in Garrelsweer, Richter 3.2.

Eerlijk gezegd heb ik geen zin meer om te vertellen hoe zo’n beving voelt. Ik heb daar genoeg over geschreven. Het enige wat ik erover kwijt wil is dat de hond er voor het eerst van in paniek raakte. Dat zegt genoeg.

De afgelopen weken kregen we in Groningen veel slecht nieuws:

  • vanwege de hoge gasprijzen moet de gaskraan ‘misschien’ weer open
  • een Groningse gedeputeerde heeft handjeklap gespeeld met minister Blok en is niet weggestuurd
  • de Nationale Ombudsman publiceerde een snoeihard rapport Verscheurd vertrouwen
  • de versterkingsoperatie van onze huizen is pas in 2028 klaar
  • vijf gaswinningsgedupeerden zaten voor piet snot aan de formatietafel
  • de nieuwe bestuurscultuur blijkt een wassen neus te zijn (vandaar dat snot)
  • Groningen is alwéér genoemd als locatie voor een kerncentrale
  • De klimaattop in Glasgow deed van blablabla.

Kijk, hier raak ík nou van in paniek.

Niets bijzonders

On door Ingrid Verbeek1 reactie

Drie maanden lang heb ik mijn mond gehouden. Tot vandaag. Vanochtend hoorde ik in huis een deur dichtslaan. Raar, er was nog niemand op, behalve ikzelf. Spoken in huis of…? Jawel, de zoveelste aardbeving, de zoveelste fact of life. Ik schrik er inmiddels niet meer van, behalve als mijn huis kraakt en piept, dan wel. Maar vandaag was het ‘alleen’ het geluid van een dichtslaande deur. Niets bijzonders.

hinged-doors-2770571_1920En toch zit ik nu weer te schrijven, heeft in mij zich iets geroerd. De woorden zijn uit hun schuilplaats te voorschijn gekomen, er moet weer wat gezegd worden. Over hoe ik mijn best doe òm de aardbevingen heen te leven, over hoe ik probeer mezelf met leuke dingen af te leiden van de Groningse realiteit. Over hoe die realiteit zich gewoon aan blijft dienen als, ja inderdaad, een fact of life.

Aardbevingen nemen vele vermommingen aan. Soms de vorm van een onweersklap, een langsrijdende vrachtwagen of een dichtslaande deur. Alledaagse geluiden die bij het leven horen. Behalve in Groningen waar het alledaagse gevormd wordt door het meest onalledaagse dat er is: aardbevingen.

Vandaag lukt het me niet mezelf af te leiden. Ook dat is niets bijzonders.