Ik ben van mezelf vrij sensitief. Althans, dat dacht ik tot ik vanochtend las dat er gisteravond een aardbeving van 2.3 Richter is geweest op 10 kilometer van mijn huis. Normaal gesproken ontgaat mij geen enkele beving, maar deze toch best pittige is helemaal aan me voorbijgegaan. Niets gehoord, niets gevoeld. Hoe kan dat nou?

Ben ik beursgebeukt door de 200 aardbevingen die ik wél hoorde en voelde. Ben ik veranderd in een zombie die door niets meer te raken is, glijdt elke aardbeving van me af als leugens van een zekere premier. Of ben ik in handen gevallen van Wopke en Hugo die mij stiekem gedesensibiliseerd hebben?

Waar het ook door komt, ik ben er niet blij mee. Ik voel en hoor de bevingen liever, dat geeft me een veiliger gevoel dan aan de goden overgeleverd te zijn. Want dat laatste zijn we hier in Groningen al veel te vaak en veel te lang.