Tag: NAM

Gaswinning stopt, maar…

On door Ingrid Verbeek1 reactie

‘Gronings gas stopt al in 2022’ lees ik op de NOS site. Dat is goed nieuws.

Maar… ‘de bevingen stoppen niet, de Groningers zijn nog niet veilig’ zegt minister Wiebes er gelijk bij. De versterkingsoperatie en de schadeafhandeling blijven daarom  ‘onverminderd prioriteit van het kabinet’. Tegelijkertijd wil hij het preventief slopen en versterken van huizen voorkomen. Hoe dit samen kan gaan, is onduidelijk.

Foto-Sven-Jach-RTV-Noord (2)
Foto: Sven Jach/RTV Noord

Waarom is Wiebes zo vaag? Dat komt omdat hij de NAM in zijn nek voelt hijgen. Door in 2022 te stoppen met gas winnen, loopt de NAM inkomsten mis. Als compensatie betaalt hij de NAM nu 90 miljoen euro.
‘Het voelt heel verkeerd, voor mij ook’, krokodillentraant Wiebes bij Jinek. Maar… ‘we ontkomen er niet aan om dat te vergoeden. Het kan niet helemaal voor niks.’

Waarom is het onontkoombaar? Dat is omdat de NAM dreigt met schadeclaims, iets wat de Staat miljarden kan gaan kosten. De schadeafhandeling en versterking van huizen kost ook miljarden, door NAM en Staat te betalen. Wiebes heeft een simpel rekensommetje gemaakt. In 2022 stoppen betekent een win-win situatie: minder inkomsten-minder uitgaven.

Voor Groningen betekent het: de bevingen stoppen niet, we zijn nog niet veilig. De gaswinning stopt, maar… wat er met onze huizen gaat gebeuren is en blijft onduidelijk.

Mijn vlag gaat nog niet uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gasgijzeling

On door Ingrid VerbeekEen reactie plaatsen

b77a06332cc9f75d39af548e47796a28507799f7Ik lees Gasland – Nederland wordt wakker geschud, het net verschenen boek van Louis Stiller. Sinds 2010 woon ik in het hart van de Groninger gasregio. Ik had geen idee wat me te wachten stond, geen makelaar die me vertelde over de gaswinning en de aardbevingen. Ik ben niet de enige, lees ik in Gasland, Stiller zelf en anderen wisten het ook niet.

“We wonen niet in Nederland, we wonen in Gasland. Bevingen, schadeherstel en versterkingen gijzelen de levens, woningen, het landschap en de toekomst van honderdduizenden Groningers”.

Stiller introduceert het woord gasgijzeling en dat woord komt hard bij me binnen. Verdomd zo is het, we zijn met z’n allen gegijzeld. Hoe hard we ook op de muren bonken, hoe we ook gillen en roepen, in hongerstaking gaan of onze gijzelnemers dwars proberen te zitten, er komt niemand om ons te bevrijden. Logisch, want er zijn in dit drama alleen maar ‘bad guys’: de NAM, de Shell en de Staat. Tegen zoveel overmacht kan niemand op.

Het boek bestaat uit drie delen: Bevingsland; Hoe Nederland Gasland werd en Gasland voorbij. Ik heb alleen deel één nog maar gelezen, er is dus nog hoop. “Ergens moet een uitweg zijn” citeert Stiller de eerste zin van een lied van Bob Dylan. De laatste zin luidt: “Twee ruiters kwamen nader, de wind woei op volle kracht”. Dat moeten de ‘good guys’ zijn.

Ik lees gauw verder, want hulp is onderweg.

 

 

 

 

 

 

’t Het nog nooit zo veilig west

On door Ingrid Verbeek1 reactie

Zoek je een veilige plek, dan moet je nu in Groningen zijn. Overal, maar dan ook echt overal is politie aanwezig. Politiewagens en ME-busjes rijden af en aan. Agenten te fiets, te paard, te voet, te wandel en te rollerskates verspreiden zich als mieren door het Groninger land. Kijk ik uit mijn raam dan zie ik ze, met een lekker bakkie koffie, gezellig met elkaar staan keuvelen. Ondertussen houden ze de aardbevingen tegen en arresteren ze de medewerkers van de NAM.

Foto-De-Vries-Media
actievoerder gaat koffie drinken bij de politie

Wat ook fantastisch is, is dat ze praten met de actievoerders van Code Rood. Ze stellen vragen als: “Hebben jullie genoeg te eten en te drinken, willen jullie onze alarmpistolen en handboeien lenen? Wanneer gaan jullie burgerlijk ongehoorzaam zijn en het NAM-tankenpark in Farmsum bezetten? Mogen we met jullie meedoen?

Ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld als vandaag.

’t Het nog nooit zo donker west

On door Ingrid VerbeekEen reactie plaatsen

Dit blog schreef ik een jaar geleden op de vijfde verjaardag van de aardbeving in Huizinge. We zijn een jaar en vele aardbevingen verder. Het is nog steeds pikkedonker in Groningen.

Vijf jaar geleden, 16 augustus 2012, is het licht uitgegaan in Groningen. Sindsdien is het donker, pikkedonker. Op de tast zoeken we onze weg in huizen die langzaam inzakken. Elke deur die we openen leidt naar een blinde muur, er is nergens meer een uitgang te vinden. We zitten gevangen in de klauwen van bloedbroeders NAM & Rijksoverheid.

Vijf jaar geleden, 16 augustus 2012, vond in het Groningse dorpje Huizinge de ‘Grote Klap’ plaats. Bám, een aardbeving van 3.6 op de schaal van Richter. Zo’n goeie hadden we nog niet gehad. Het was het begin van een tsunami van aardbevingen, bodemverzakkingen, onderzoeken, protocollen, schademeldingen en vooral schadeafwijzingen.

hand-2593743_1280Vandaag, 16 augustus 2017, kijk ik terug op vijf donkere jaren en vrees ik de jaren die komen gaan. Ik ben ervan overtuigd dat, als er niet ingegrepen wordt, het Groningse aardgas tot de laatste druppel opgepompt gaat worden. Koste wat het ons, bewoners van het ooit-prachtige Groningen, kost. Dankzij de bloedbroeders die geen maat weten te houden, staat er ook geen maat op de vernieling van onze levens en onze toekomst. We zijn vogelvrij.

Ben ik te pessimistisch? Ik ben bang van niet. Want de NAM gaat pas op afstand nádat ze een nieuw schadeprotocol gemaakt hebben, niet ervóór. En binnenkort start het zoveelste onderzoek naar de impact van aardbevingen op ons woonplezier. Een grap? Nee, was het maar zo, dan hadden we hier tenminste nog wat te lachen.

’t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of ’t wer altied wel weer licht

zingt onze Groningse bard Ede Staal. Ik hoop dat het geen vijf jaar meer hoeft te duren voor het weer licht wordt.

Meer lezen:
Stop de mijnbouwwet die Groningen monddood maakt, teken hier de petitie
Schadeafhandeling loopt vast
Groningen ziet weinig in plan van Wiebes voor afhandeling van aardbevingsschade
Versterking huizen in Groningen op losse schroeven
Zware aardbeving in Zeerijp, 8 januari 2018
Goos de Boer: Vijf jaar na de klap Huizinge: waar gaat het mis?
Johan de Veer in DvhN: De schok die al vijf jaar duurt
Milo van Bokkum in NRC: De dreun in Groningen waarvan het land wakker werd

Groeischeuren

On door Ingrid VerbeekEen reactie plaatsen

Nog één keer over scheuren, daarna hou ik erover op.

Er bestaan in Groningen scheuren van vóór en van ná 31 maart 2017. Een vóór-scheur moet door de NAM worden afgehandeld, een ná-scheur door de TCMG (Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen). Gaat het om verschillende scheuren, dan is het duidelijk. Maar wat nu als het om dezelfde scheur gaat?

‘Als de ene helft van de scheur eerder bij de NAM is gemeld en de scheur groeide na 31 maart 2017, dan zal de Commissie alleen een beslissing kunnen nemen over het nieuwe deel van de scheur.’  Aldus het nieuwe schadeprotocol.

 

Toevallig heb ik vóór-scheuren. Die zijn gaan groeien, niet uit zichzelf, maar door de opeenvolging van aardbevingen die mijn huis teisteren. Ze zijn groter geworden, dat weet ik zeker. Maar wat precies het nieuwe deel is, dat weet ik niet. Ik meet ze niet dagelijks op.

De TCMG is nog maar net begonnen, die is zo bleu als een pasgeboren scheur. En ik zit niet te wachten op alwéér gedoe met de NAM, dus ik zeg gewoon dat mijn vóór-scheuren allemaal ná-scheuren zijn. Dat bespaart de TCMG onzinnig onderzoek en ik kan me weer eens ouderwets bescheuren. Een zeldzaamheid in Groningen.

P.S. Tijd voor mijn zomerreces, tot over een maand.