We hebben het eerder meegemaakt. In 2013 werd de gaswinning ook verhoogd. We hadden het jaar daarvoor de zware aardbeving 3.6 Richter in Huizinge gehad, de beving die Nederland wakker schudde. Groningen zat serieus in de problemen door de jarenlange gaswinning, dit kon zo niet langer. De gaswinning moest naar beneden.

Maar wat deed minister Henk Kamp? Hij verhoogde de gaswinning, ondanks het dringende advies van het Staatstoezicht op de Mijnen om dat niet te doen. Woest waren we, we voelden ons vernacheld, geschoffeerd en belazerd. Waarom deed hij alsof er niets aan de hand was, waarom was hij blind voor de ingrijpende gevolgen voor ons.

En nou gebeurt, bijna tien jaar later, precies hetzelfde. De gaswinning wordt, met het einde in zicht, nog snel even verdubbeld, ook al maakt het Staatstoezicht zich zorgen over het grote aantal aardbevingen in 2021. En weer voelen we ons vernacheld, geschoffeerd en belazerd.

Het verschil met 2013 is dat de situatie in Groningen dramatisch verslechterd is. Er zijn honderden aardbevingen geweest. Pas 10% van de huizen die versterkt moeten worden zijn klaar. Er liggen nog 32.783 schademeldingen op de plank (wachttijd 203 dagen). Om over het aantal mensen dat ten einde raad is maar te zwijgen.

Het blijkt allemaal niet uit te maken. Ook in 2022 wil de overheid de gevolgen van de gaswinning niet onder ogen zien. We zijn niets meer dan kanonnenvoer, in een oorlog die niet te winnen is.